Logo of Everyone is good at something

நுக்காட்

நுக்காட்
தேநீர்
கஃபே , சத்தீஸ்கர்

Five employees of Nukkad Tea Café look up at the camera, sitting in a row on brown mosaic ascending steps. Each is sitting on a step in ascending order from left to right: Duman Sahu (27), Dageshwar (23), Ritik Soni (19), Manish Khunte (24) and Veena Khare (27). Manish has dwarfism, while the others have deafness. Duman and Ritik have thin moustaches. Duman and Veena wear transparent plastic caps that tightly cover their hair while Dageshwar wears a navy blue cap, Ritik a chocolate brown one and Manish, olive green. The men are in the café uniform of light yellow shirt and chocolate brown trousers. Veena wears brown trousers with a white T-shirt. They are holding up both their hands with fingers in a V-for-victory sign. The wall behind them is covered with a mural painted with a street scene that shows a tarred road, a yellow car, pedestrians, roadside vendors, a street musician playing a stringed instrument, and a brown dog.
The five employees are indoors. All of them hold glasses of tea. Light filters in through woven green bamboo ‘chick’ blinds drawn over a huge glass paned window behind them. To the extreme left, Veena sits on a wooden sofa facing Ritik sitting on a stool. Behind them, just in front of the window, Duman stands leaning against a wooden railing facing Manish who is perched on top of the railing. At the extreme right, Dageshwar sits on a large yellow wooden trunk, looking at Duman.
The employees stand in the café kitchen facing the camera, their hands showing the V-sign. From left to right in a row: Veena, Dageshwar, Duman and Ritik. Manish stands in front of them in the centre. Veena and Ritik have transparent plastic protective caps that tightly cover their hair. The others wear cloth caps. There are wall shelves behind them and to their right, stocked with many-sized bottles containing liquids and powders. On the platform to the right there is a large wooden cutting board. On a table to the left there are several rectangular aluminium baking tins.
The five employees in a room full of books. They are surrounded by piles of books stacked to different heights. There are books in wooden shelves on the walls. The blue wall to the left has shelves designed in different angular shapes so that the books are arranged at various inclines. The facing wall has a wooden frame inside which there are many sets of wooden panels forming a cross so that the books occupy the top halves of the crosses. Dageshwar sits on a wooden bench to the left, reading a paperback. Manish stands next to him, smiling as he looks into an open book in his hands. Duman stands next to Manish, grinning and looking down into an open book held in his hands. Veena is in profile as she sits cross-legged on the floor, holding up both forefingers while she looks at Ritik. Ritik is seated and pointing at a page of a large, open, illustrated book placed on a stack of books.
From left to right: Duman, Dageshwar, Manish, Veena and Ritik stand in a row outside the café. They are flanked by two large clay pots painted white and planted with green ornamental palms. Behind them there is a large brown wooden signboard fixed above the entry gates. It says NUKKAD in large yellow capitals and below it, in upper lower case, The Tea Cafe.
Icon to view photos in full screen

"அரசு வேலையும், காரும் வைத்துக் கொண்டு நுக்காட் குடும்பத்துடன் இருக்க வேண்டும் என்பதே எனது கனவு"

ஒரு கஃபே ஒரு சந்திப்பு இடத்தை விட மேலாக இருக்கலாம். இது பொது மக்களுக்கு ஒரு கற்றல் இடமாகவும், மாற்றுத்திறனாளிகளைப் பற்றி அறிந்து கொள்ளவும்,  இணைக்கவும் ஒரு நூதனமான வழியாகும். இது மாற்றுத்திறனாளிகளை பிரதான சமூகத்தில் தடையின்றி ஒருங்கிணைப்பதற்கான ஒரு வழியாகவும் இருக்கலாம்.
 
சத்தீஸ்கரில் 2013 ஆம் ஆண்டில் பிரியங்க் படேல் ராய்ப்பூரில் நுக்காட் டீ கஃபேவைத் தொடங்கியபோது மாற்றுத்திறனாளிகளால் நடத்தப்படும் ஒரு கஃபே ஒரு புதுமையான முயற்சியாக இருந்தது. இன்று இது நான்கு கஃபேக்களின் சங்கிலித் தொடராக உள்ளது (ராய்ப்பூரில் மூன்று மற்றும் பிலாயில் ஒன்று) ஒதுக்கப்பட்ட சமூகங்களைச் சேர்ந்த 70 க்கும் மேற்பட்டவர்களை வேலைக்கு அமர்த்தியுள்ளது. நுக்காட்டில் பணிபுரிபவர்களில் காது கேளாமை, அறிவுசார் குறைபாடுகள் மற்றும் உயரம் குன்றியவர்களாகவும் உள்ளவர்கள், திருநங்கைகள் (பிலாய் கஃபேயில்) மற்றும் கடத்தலில் இருந்து தப்பியவர்கள் ஆகியோர் அடங்குவர்.
 
மின்னணு மற்றும் தகவல் தொடர்பு பொறியியல் பட்டதாரியான பிரியங்க், தகவல் தொழில்நுட்பத் துறையில் சேர்ந்தார், ஆனால் அது தனது உண்மையான ஆர்வம் அல்ல என்று உணர்ந்தார். அவர் வார இறுதி நாட்களில் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களுடன் தன்னார்வத் தொண்டு செய்து வந்தார். நான்கு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இளம் இந்தியர்களுக்கு ஒரு கற்றல் தளத்தை உருவாக்கவும், மாற்றத்தை ஏற்படுத்தவும் ஒவ்வொரு ஆண்டும் நாடு முழுவதும் 25 பேரைத் தேர்ந்தெடுக்கும் இந்தியா ஃபெலோ சோஷியல் லீடர்ஷிப் திட்டத்திற்கு ( India Fellow Social Leadership Program) தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டபோது அவர் தன் வேலையிலிருந்து விலகினார். மாநிலங்கள் முழுவதும் கிராமப்புற சமூகங்களுக்கான அவரது பயணங்கள் நம்மிடையே தேவைப்படுபவர்கள் மற்றும் ஓரங்கட்டப்பட்டவர்களுக்கு அவருக்கு விழிப்புணர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. . மகாராஷ்டிராவின் அம்பேகான் தாலுகாவில் உள்ள ஒரு கிராமத்தில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க தருணம் நிகழ்ந்தது, அங்கு அவர் ஒரு இளம் திறமையான கிரிக்கெட் வீரரை சந்தித்தார், அவர் விளையாட்டில் ஏற்பட்ட காயத்தால் கைகால்கள் செயலிழந்த பின்னர் படுக்கையில் இருந்தார்.
 
மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு வேலை வாய்ப்புகளின் அவசியத்தை உணர்ந்த அவர், பொது சமூகத்திற்கும் விளிம்புநிலை மக்களுக்கும் இடையே ஒரு பாலமாக இருக்கும் ஒரு முன்மாதிரி இடத்தை உருவாக்க முடிவு செய்தார், இது ஊனமுற்றோருக்கு வேலைவாய்ப்பு அளிப்பது மட்டுமல்லாமல், அவர்களைப் பற்றிய சமூகத்தையும் உணர்த்தும். நுக்காட் உதயமாயிற்று. மக்கள் "தேநீர், சமூகம் மற்றும் உரையாடலுக்காக" சந்திக்கக்கூடிய ஒரு இடம். "  2019 ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர் ராம் நாத் கோவிந்திடமிருந்து 'மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான சிறந்த முதலாளி' என்ற தேசிய விருதை பிரியங்க் பெற்றார். 2020 ஆம் ஆண்டில், மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான வேலைவாய்ப்பு மேம்பாட்டுக்கான தேசிய மையம் மற்றும் மைண்ட்ட்ரீ (National Centre for Promotion of Employment for Disabled People and Mindtree.
 ) ஆகியவற்றிடமிருந்து ஹெலன் கெல்லர் விருதைப் பெற்றார்.
 
விக்கி ராய் ஜூன் 2023 இல் ராய்ப்பூரின் ஜல் விஹார் காலனியில் உள்ள நுக்காட் சென்றபோது, துமன் சஹா, தாகேஷ்வர், மணீஷ் குந்தே, வீணா கரே மற்றும் ரித்திக் சோனி ஆகியோரை சந்தித்தார். மணீஷுக்கு குள்ளத்தன்மை (dwarfism) உள்ளது, மற்றவர்களுக்கு காது கேளாமை உள்ளது. ராய்ப்பூரில் ஐந்து பேர் கொண்ட குடும்பத்தைச் சேர்ந்த துமன் (27) 12-ம் வகுப்பு தேர்ச்சி பெற்றவர். அவர் 2020 இல் நுக்காட் நிறுவனத்தில் சேர்ந்தார், இன்று ஒரு ஆடை மற்றும் பேன்சி கடையில் பணிபுரிகிறார். அதே ஆண்டு பணியில் சேர்ந்த மணீஷ் (24) 12-ம் வகுப்பு முடித்து டிப்ளமோ இன் கம்ப்யூட்டர் அப்ளிகேஷன் படித்திருந்தார்.  இன்று அவர் நகர் நிகாம் (முனிசிபல் கார்ப்பரேஷன்) அலுவலகத்தில் பணிபுரிகிறார். தெளிவாக, நுக்காட் அனுபவம் அதன் ஊழியர்களின் தன்னம்பிக்கையை அதிகரிக்கிறது மற்றும் அவர்களுக்கு மற்ற வழிகளையும் திறக்கிறது.
 
சத்தீஸ்கரின் தம்தாரி மாவட்டத்தில் உள்ள தஹி கிராமத்தைச் சேர்ந்த வீணா (27), சமீபத்தில் விக்கி புகைப்படங்கள் எடுக்கும்போது செய்தபோது அங்கு இருந்தார். இன்று அவர் நுக்காட்டின் புதிய ராஜேந்திர நகர் கிளையில் பணிபுரிகிறார். ராய்ப்பூர் மாவட்டம் பார்சத்தி கிராமத்தைச் சேர்ந்த தாகேஷ்வர் (23), ஐந்தாம் வகுப்பு முடித்து, 2023ல் நுக்காட் நிறுவனத்தில் சேர்ந்தார்.
 
காது கேளாதவர்களை வேலைக்கு அமர்த்தத் தொடங்கியதை பிரியங்க் நினைவு கூர்ந்தார். உலக காது கேளாதோர் தினத்தை கொண்டாட நன்கொடை கோரி காது கேளாத இளைஞர்கள் குழு ஒன்று கஃபேக்கு வந்திருந்தது. பிரியங்க் அவர்களின் நிறுவனத்தைத் தொடர்புகொண்டு, அவர்களில் சிலரை வேலைக்கு அமர்த்த முடியுமா என்று கேட்டார். சோதனை அடிப்படையில் அவர்கள் கஃபேக்கு அருகில் வசித்த ஒரு இளைஞரைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். பிரியங்க் வேலைக்கு அமர்த்திய முதல் காது கேளாத நபரான நிலேஷ் சிங் குஷ்வாஹா தான்.    "நாங்கள் ஒன்றாகக் கற்றுக்கொண்டிருந்தோம்," என்று அவர் கூறுகிறார். "நுக்காட் எவ்வாறு செயல்படுகிறது, விருந்தோம்பல் விதிமுறைகள் என்ன என்பதை நான் அவருக்கு கற்பித்தேன். அவர் எனக்கு சைகை மொழியைக் கற்றுக் கொடுத்தார்". நிலேஷ் மேலும் பல நண்பர்களை நுக்காட் உடன் பணிபுரியத் தொடங்க அழைத்தார், ஆறு மாதங்களுக்குள் அவர்களுக்கு மூன்று காது கேளாத ஊழியர்கள் இருந்தனர்.
 
இந்த நாட்களில் ஆட்சேர்ப்பு முக்கியமாக வாய் வார்த்தையின் மூலமே நடக்கிறது, ஏனெனில் இந்த முயற்சியைப் பற்றி பலர் அறிந்துள்ளனர் என்று பிரியங்க் கூறுகிறார். இன்று அனைத்து ஊழியர்களும், கேட்கும் திறனைப் பொருட்படுத்தாமல், தடையற்ற தகவல்தொடர்பை உறுதிப்படுத்த சைகை மொழியைக் கற்றுக்கொள்கிறார்கள். மெனு கார்டில் சைகைகள் (sign) குறியீடுகள் உள்ளன, இது காது கேளாத ஊழியர்களால் வழங்கப்படும்போது வாடிக்கையாளர்களுக்கு சீராக ஆர்டர் செய்ய உதவுகிறது. எல்லா மேசைகளிலும் வைக்கப்பட்டுள்ள காகிதம் மற்றும் பேனாவைக் கொண்டு ஆணைகளை எழுதவும் முடியும்.
 
புதிய நபர்கள் சேரும்போது அவர்கள் பணியாளராகத் தொடங்குகிறார்கள், மேலும் அவர்களின் ஆர்வம் மற்றும் திறன் தொகுப்பைப் பொறுத்து, அவர்கள் சமையல்காரர், காசாளர் அல்லது சரக்கு மேலாளர் போன்ற பதவிகளுக்கு செல்லலாம். மற்றவர்களை பார்த்து கற்கும் செயல்பாட்டில் (shadow learning), மூத்த ஊழியர்கள் தொடர்ந்து ஜூனியர்களுக்கு பயிற்சி அளிக்கிறார்கள், இது திறன் மேம்பாட்டிற்கு உதவுகிறது. "நாங்கள் ஒரு குடும்ப சூழலை உருவாக்கியுள்ளோம்," என்கிறார் பிரியங்க். எதிர்காலத்திற்கான அவரது நம்பிக்கைகளைப் பற்றி நாங்கள் சமீபத்தில் மணீஷிடம் கேட்டபோது, அவர் பதிலளித்தார்: "அரசாங்க வேலையைப் பெற, ஒரு காரை சொந்தமாக்க, வெற்றிகரமாக இருக்க வேண்டும் - மேலும் நுக்காட் குடும்பத்தின் ஒரு பகுதியாக தொடர்ந்து இருக்க வேண்டும்." பிரியங்க் தனது ஊழியர்களுக்கு வாழ்வாதாரத்தை சம்பாதிப்பதற்கான வாய்ப்பை மட்டுமல்ல, சுயமரியாதை மற்றும் அடையாளத்தையும் வழங்குகிறார். அதே நேரத்தில், அவர் தனது சொந்த சிறிய வழியில், விளிம்புநிலை பிரிவுகளுக்கும் பரந்த சமூகத்திற்கும் இடையிலான தடைகளை குறைத்து வருகிறார்.


புகைப்படங்கள்:

விக்கி ராய்

©Copyrights - https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/