அனைத்து கதைகள்

❮

❯

"இன்று நான் ஒரு முன்மாதிரியாக இருப்பதில் பெருமைப்படுகிறேன், வளர்ந்து வரும் போது இம்மாதிரியான பெருமிதம் எனக்கு ஒருபோதும் இருந்ததில்லை."

இன்ஷா பஷீர் (30) தனது பதினைந்தாவது பிறந்தநாளுக்கு ஒரு மாதத்திற்கு முன்பு, உயரத்திலிருந்து விழுந்து முதுகெலும்பில் பலத்த காயமடைந்தபோது, தன்னால் நடக்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தபோது அவர் மனம் உடைந்து போனார். காஷ்மீரின் பட்காமில் உள்ள பீர்வாவைச் சேர்ந்த அந்த இளைஞர், மக்களின் அவநம்பிக்கையான கருத்துக்கள் மற்றும் "இப்போது அவளை யார் திருமணம் செய்து கொள்வார்கள்?" என்ற முணுமுணுப்பால் மனச்சோர்வில் மூழ்கினார்.
 
அவரது தந்தை பஷீர் அஹ்மத் பொறுமையாக, விடாப்பிடியாக அவரை விசாரித்த பிறகு, அவர் தன் மனா உளைச்சலுக்கு காரணத்தை விளக்கினார். அவள் கேட்டாள், "நான் உங்களுக்கு சுமையாக இருக்கிறேனா? என்னால் எப்போதாவது நடக்க முடியுமா?" பஷீர் அமைதியாக, "நீ நடப்பாயா இல்லையா என்பது அல்லாஹ்வின் விருப்பம், ஆனால் நீ உன் வாழ்க்கையில் என்ன செய்ய போகிறாய் என்பது முற்றிலும் உன்னைப் பொறுத்தது. மற்றவர்கள் சொல்வதைக் கேட்டு நீ வருத்தப்பட்டால், என் குழந்தாய், அதற்கு சரியான பதில் அவர்களின் அனைவரின் வாயையும் மூடும் வகையில் நீ வாழ வேண்டும்." என்று ஊக்கமூட்டினார். டாக்டர் இன்ஷா தனது வாழ்க்கையை வாழ்ந்த விதம் மக்கள் அவரது புகழைப் பாட மட்டுமே வாயைத் திறக்க வைக்கிறது.
 
"இன்ஷா அல்லாஹ் என்றால் இறைவன் விரும்பினால் என்று பொருள்" என்று இன்ஷா விளக்குகிறார். "நான் அவருக்கு ஒரு பெரிய வர பிரசாதம் என்று என் தந்தை கூறுகிறார். அவர்தான் என் பலம்." அவர் பார்கின்சன் மற்றும் பிற உடல்நலப் பிரச்சினைகளை சந்தித்த போது தனது தந்தையை விட தனது தேவைகளைக் கவனிக்க தனது குடும்பத்தினர் அதிக நேரம் செலவிடுகிறார்கள் என்று அவர் குற்ற உணர்ச்சி அடைந்தார். பஷீர் அவளது பதட்டத்தை உணர்ந்து, அவர்கள் இருவருக்கும் பொதுவான ஒரு மருத்துவரான பிரபல சிறுநீரக மருத்துவர் டாக்டர் சலீம் வானியிடம் அதைக் குறிப்பிட்டார். அவர் அவளை சந்திக்க முயன்றார், ஆனால் அவள் மறுத்துவிட்டாள். டாக்டர் வானி அவளுக்கு அவளது தந்தை மூலம் ஒரு குறிப்பை அனுப்பினாள்: "உங்கள் தந்தையைப் பற்றி உங்களுடன் விவாதிக்க எனக்கு ஒரு முக்கியமான விஷயம் உள்ளது." இந்த தந்திரம் வேலை செய்தது. அவளது நலம் குறித்து அவன் விசாரிக்கத் தொடங்கியபோது, அவள் கோபமாக, "என் தந்தையைப் பற்றி பேசலாம், என்னைப் பற்றி அல்ல" என்று பதிலளித்தாள். தனது மன அழுத்தத்தால் தனது தந்தை மிகவும் மன உளைச்சலுக்கு ஆளானதாக டாக்டர் வானி சுட்டிக்காட்டினார். "நீங்கள் உண்மையிலேயே அவர் மீது அக்கறை கொண்டிருந்தால், அவரை பெருமைப்படுத்த நீங்கள் ஏதாவது செய்ய வேண்டும்," என்று அவர் கூறினார். "நீங்கள் ஒருபோதும் நம்பிக்கையை கைவிடக்கூடாது என்று குரான் கூறுகிறது. சுயாதீனமாக விஷயங்களைச் செய்வதில் கவனம் செலுத்துங்கள். ஸ்ரீநகரில் உள்ள ஷபகத் மறுவாழ்வு மையத்திற்கு செல்லுமாறு அவர் அறிவுறுத்தினார்.
 
ஆரம்பத்தில் அவரது குடும்பத்தினர் அவளை தனியாக அனுப்ப தயங்கினர், ஆனால் அவள் உறுதியாக இருந்தாள். மையத்தில், அவர் மற்றவர்களுடன் பழகுவதற்கு நேரம் பிடித்தது. ஒரு நாள் மையத்தின் இயக்குநர் அவரிடம் என்ன செய்ய விரும்புகிறீர்கள் என்று கேட்டார். "நான் எப்போதும் ஒரு மருத்துவராகவோ அல்லது ஒரு விளையாட்டு வீராங்கனையாகவோ இருக்க விரும்பினேன்," என்று அவர் பதிலளித்தார். அவர் புன்னகையுடன், "நீங்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் பி.எச்.டி செய்து முனைவர் பட்டம் பெறலாம்" என்றார். சரி, பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, பி.எட் பட்டம் பெற்ற பிறகு, அவர் பி.எச்.டி செய்யவில்லை, ஆனால் (அரசாங்கத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட) ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் உலக அமைதி பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து கௌரவ டாக்டர் பட்டம் பெற்றார்! அவரது மற்றொரு விருப்பமான விளையாட்டு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருந்தது. இயக்குனர் அவளை Gym மிற்கும் பின்னர் கூடைப்பந்து மைதானத்திற்கும் அறிமுகப்படுத்தினார்.
 
சக்கர நாற்காலி பயன்படுத்துபவர்கள் அரட்டையடிப்பதும், விளையாடுவதும், மகிழ்ச்சியாக இருப்பதும் இன்ஷாவுக்கு ஆச்சரியமாகவும் உத்வேகமாகவும் இருந்தது. "நான் அவர்களை கவனித்து விளையாட்டைக் கற்றுக்கொண்டேன். நானே மணிக்கணக்கில் பயிற்சி செய்வேன். உட்புற கூடைப்பந்து மைதானம் (indoor basketball court) இருந்த இடத்தில் கழிப்பறை இல்லை, எனவே நான் பயிற்சி செய்யும் போது டயப்பர் (diaper) அணிந்திருந்தேன். அவரது விடாமுயற்சி மாவட்ட அளவிலான அணிக்கு தகுதி பெற வழிவகுத்தது. அனைத்து மாநில குழுக்கள் ஒருங்கிணைக்கப்படுவது குறித்து மத்திய அரசுக்கு தெரிவிக்கப்பட்டது. இன்ஷாவின் குடும்பம் வசதி படைத்தவர்கள் அல்ல என்பதால், மருந்துகள், கூடைப்பந்து உபகரணங்கள் உட்பட அனைத்து தேவைகளையும் கவனித்துக் கொண்டு, தேர்வுகளுக்காக ஹைதராபாத் செல்ல மத்திய அரசு நிதி வழங்க முன்வந்தது. அங்கு மற்ற பெண்கள் உணவியல் நிபுணர் (dietician), மருத்துவர், பயிற்சியாளர், (coach , trainer) என்று ஒரு பெரும் படையுடன் வந்திருக்க, தான் மட்டும் தனியே வந்ததை உணர்ந்தார். ஜம்மு-காஷ்மீரைச் சேர்ந்த முதல் பெண் சக்கர நாற்காலி கூடைப்பந்து வீரராக தமிழ்நாட்டில் தனது முதல் தேசிய போட்டிகளில் விளையாடினார்.
 
தனது விளையாட்டு வாழ்க்கையை முன்னேற்ற அவர் காஷ்மீரை விட்டு வெளியேற வேண்டும் என்று அவருக்குத் தெரியும். டெல்லியில் உள்ள முன்னோடி அமர் ஜோதி பள்ளியில் கற்பிக்கத் தொடங்கிய அவர் டெல்லி அணியின் கேப்டனாக இருந்தார். அமெரிக்காவில் ஒரு சர்வதேச போட்டியில் விளையாடிய அவர், திரும்பி வரும்போது, ஸ்ரீநகர் விமான நிலையத்தில் விமானக் குழுவினர் 'Welcome, National Hero' என்று ஒரு பெரிய கேக்கை தயார் செய்ததை பெருமையுடன் நினைவு கூர்ந்தார்.
 
பின்னர் இன்ஷா மறுவாழ்வு மையத்தில் பணிபுரிய மும்பைக்குச் சென்றார். ஆனால் பஷீரிடம் ஒரு சிறந்த ஆலோசனை இருந்தது: அவர் வீட்டிற்குத் திரும்பி மற்ற பெண்களுக்கு ஒரு முன்மாதிரியாக மாற வேண்டும். இதனால் அவரது பயணம் ஷபகத் மறுவாழ்வு மையத்திற்கு முழு வட்டமாக வந்து முடிந்தது, அங்கு அவர் பெண்களை கூடைப்பந்து விளையாட ஊக்குவித்தார். பெண்களுக்கான ஜம்மு & காஷ்மீரின் முதல் சக்கர நாற்காலி கூடைப்பந்து அணியின் கேப்டனாக இருந்தார் மற்றும் 2022 மற்றும் 2023 ஆம் ஆண்டுகளில் தங்கப் பதக்கங்களைப் பெற்றார். 2022 ஆம் ஆண்டில், சர்வதேச மாற்றுத்திறனாளிகள் தினமான (PwD) டிசம்பர் 3 அன்று, ஜனாதிபதி திரௌபதி முர்முவிடமிருந்து மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு அதிகாரமளித்தலுக்கான தேசிய விருதைப் (National Award for the Empowerment of PwD) பெற்றார்.
 
இன்ஷா அவர் பணிபுரியும் மையத்தால் வழங்கப்பட்ட அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் வசிக்கிறார். சிறுமிகளுக்கு பயிற்சி அளிப்பதைத் தவிர, அவர் ஆலோசனை மற்றும் திறன் மேம்பாட்டையும் வழங்குகிறார். "என்னைப் பற்றிய மக்களின் அணுகுமுறை மாறுவதை என் கண் முன்னால் நான் கண்டேன்," என்று அவர் கூறுகிறார். "உறவினர்களும் அக்கம்பக்கத்தினரும் இப்போது தங்கள் குழந்தைகளை என்னைப் போல ஆகச் சொல்கிறார்கள். நான் அவர்களுக்கு ஒரு முன்னோடியாகவும் வழிகாட்டியாகவும் விளக்குகிறேன்." அவர் தனது மூத்த சகோதரர் மற்றும் குடும்பத்துடன் வசிக்கும் தனது பெற்றோருக்கு நிதி ரீதியாக ஆதரவளிக்கிறார். அவரது தம்பி அலிகார் முஸ்லிம் பல்கலைக்கழகத்தில் படிக்கிறார். பொறியியல் M.Tech முடித்த தனது தங்கைக்கு மிகவும் நெருக்கமான இவர், அவருக்கு தீவிர ஆதரவாக இருந்து வருகிறார். "நீ உன் மாசி (அத்தை) போல ஆக வேண்டும் என்று அவள் தன் மகளிடம் சொல்கிறாள்!" என்கிறார் இன்ஷா. தனக்கு "பல அற்புதமான முன்மொழிவுகள்" கிடைத்திருந்தாலும், திருமணத்திற்கு மனதளவில் தன்னை தயார்படுத்த இன்னும் இரண்டு ஆண்டுகள் காத்திருக்க விரும்புவதாக அவர் கூறுகிறார். தற்போது மாற்று திறனாளிகளுக்கான ஒலிம்பிக் பாராலிம்பிக் (Paralympics) போட்டிக்காக பயிற்சி பெற்று வருகிறார்.