அனைத்து கதைகள்

❮

❯

"நான் ஆடுகளுக்கு உணவளிக்கவும், கடற்கரையில் எனது நண்பர்களுடன் நேரத்தை செலவிடவும் விரும்புகிறேன்"

லட்சத்தீவில் உள்ள கவரட்டி தீவைச் சேர்ந்த 42 வயதான அயூப் கே வை விட மென்மையான இதயம் கொண்ட, இனிமையான நபரைக் கண்டுபிடிப்பது கடினம். "அவர் ஒருபோதும் கோபப்படுவதில்லை, அவர் அனைவரையும் நேசிக்கிறார்" என்று அவரது மூத்த சகோதரி பிஃபாத்தும்மா கே (51) கூறுகிறார்.
 
தச்சுத் தொழிலாளியான சைனுதீன் ஹாஜி மற்றும் (மறைந்த) சாய்னா கே ஆகியோரின் ஐந்து குழந்தைகளில் அயூப் ஒருவராவார். குழந்தையின் பேச்சு மற்றும் அசைவில் தாமதம் ஏற்பட்டதை கவனித்த பெற்றோர் மருத்துவர்களை அணுகினர். இறுதியாக அவருக்கு லேசான பெருமூளை வாதம் (சிபி) (Cerebral Palsy (CP)) மற்றும் அறிவுசார் இயலாமை (ஐடி) (Intellectual Disability (ID)) இருப்பது கண்டறியப்பட்டது. அவரது சிபிக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்ட சிகிச்சைகளில் ஒன்று, கடற்கரை மணலில் ஒரு துளை தோண்டி, அதற்குள் அவரை நிற்க வைத்து, அவரை இடுப்பு உயரத்தில் புதைத்து, 30-60 நிமிடங்கள் இந்த நிலையில் வைத்திருப்பது. "இது மூன்று வயதில் நடக்கத் தொடங்க அவருக்கு உதவியது" என்று பிஃபாத்தும்மா கூறுகிறார், அவர் குழந்தையாக இருந்தபோது நடந்த நினைவுகளை கொண்டு வருகிறார். வேப்ப எண்ணெய் தடவுதல் (massage) சிகிச்சையும் அவருக்கு அளிக்கப்பட்டது. மூத்த சகோதரர் முகமது (58), லட்சத்தீவு மற்றும் கேரளாவில் அயூபுக்கு பல்வேறு வகையான சிகிச்சைகளை முயற்சித்ததை நினைவு கூர்ந்தார்.
 
அயூப்பின் IDஅவரை பொதுப் பள்ளிகளில் உள்ள கல்வியைப் (mainstream education)பெறுவதைத் தடுத்தது. "அவருக்கு எதுவும் நினைவில் இல்லை," என்கிறார் அவரது சகோதரி. "நாங்கள் அவருக்கு வீட்டில் கற்பிக்க முயற்சித்தோம், ஆனால் வெற்றி பெற முடியவில்லை." அவருக்கு நான்கு வயதாக இருந்தபோது, மத போதனைக்காக உள்ளூர் மதரசாவுக்கு அனுப்பப்பட்டார், ஆனால் சில நாட்களுக்குப் பிறகு உஸ்தாதுகள் (ஆசிரியர்கள்) அவரை நிறுத்துமாறு பரிந்துரைத்தனர். தனக்குக் கற்பிக்கப்பட்டதை அவரால் தக்க வைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை என்பதால் மட்டுமல்ல. மற்ற குழந்தைகள் அவனைத் தொந்தரவு செய்யத் தொடங்கியிருந்தன, பாவம் அயூப் வெறுமனே தனது இடத்தில் உட்கார்ந்து அவர்களைப் பார்த்து புன்னகைத்துக் கொண்டிருப்பான். அவர்கள் அவரை வழக்கமான பள்ளிக்கு அனுப்ப முயன்றபோது அதே விஷயம் நடந்தது என்று முகமது கூறுகிறார்: மற்ற குழந்தைகள் அவரை துன்புறுத்துவார்கள், எனவே அவர்கள் அவரை வீட்டிலேயே வைத்திருந்தனர்.
 
பிபாத்தும்மா தன் குழந்தைகளைத் திட்டுவதும், அடிப்பதும் கண்டு அயூப் வருத்தப்படுகிறார், "ஏன் இப்படி செய்கிறீர்கள்?" என்று கேட்கிறார். அவர் குழந்தையாக இருந்தபோது, அவரது பெற்றோர் அவரது உடன்பிறப்புகளில் யாரையாவது அடித்தாலோ அல்லது கத்தினாலோ அவர் அழுவார். இந்த ஆண்டு பிப்ரவரியில் இறந்தபோது வெறும் 53 வயதான தனது சகோதரர் தாவூத்தின் இழப்பிலிருந்து அவர் இன்னும் மீளவில்லை. தாவூத் நீண்ட காலமாக இதய நோய்க்காக சிகிச்சை பெற்று வந்தார். ஸ்கூட்டரில் சுற்றித் திரிவதும், பூங்காவிற்கும், சில சமயம் கடற்கரைக்கும் செல்வது வழக்கம். "இப்போது கூட யாராவது தாவூத்தின் பெயரைக் கேட்டாலே அவர் அழ ஆரம்பித்துவிடுவார்", என்று அவரது சகோதரி கூறுகிறார். "நான் அவரிடம் சொல்கிறேன், நாம் அனைவரும் ஒரு நாள் இந்த உலகத்தை விட்டுச் செல்ல வேண்டும், அதனால் நீங்கள் அழக்கூடாது. பிறகு கண்ணீரை அடக்கிக் கொள்கிறார்."
 
சுமார் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அயூப் மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகளுக்கான அரசு பகல்நேர பராமரிப்பு பள்ளியில் சேரத் தொடங்கினார். பள்ளி 2010 இல் திறக்கப்பட்டபோது வயது வரம்பு இல்லை, எனவே ஒரு சில மாணவர்கள் இருபதுகளில் உள்ளனர், அயூப் பழமையானவர். இதுபோன்ற முதல் பள்ளி கட்மத் தீவில் தொடங்கியது, மேலும் ஆண்ட்ரோட்டில் மற்றொரு கிளையும் உள்ளது. பள்ளியின் கவரட்டி கிளையில் குழந்தைகளுக்கு வழக்கமான பாடங்கள், அன்றாட வாழ்க்கை நடவடிக்கைகள் மற்றும் தோட்டக்கலை, கண்ணாடி ஓவியம் மற்றும் தேங்காய் ஓடுகளிலிருந்து பொருட்கள் தயாரித்தல் (learning assistant) போன்ற திறன்கள் கற்பிக்கப்படுகின்றன. பள்ளி ஊழியர்களில் ஒரு ஆசிரியர், ஒரு கற்றல் உதவியாளர், ஒரு ஆயா, ஒரு சமையல்காரர் மற்றும் ஒரு உதவியாளர் உள்ளனர்.
 
சில மாதங்களுக்கு முன்பு அயூப்பை அழைத்து இறக்கி விடும் வேன் வருவதை நிறுத்தியது. வாகனம் பழுதுபார்க்கப்பட்டு வருவதாக ஆசிரியர் தாரிக் அன்வர் கூறுகிறார். அயூப் தினமும் காலையில் வேனுக்காக ஆவலுடன் காத்திருந்ததாகவும், அங்கு தனது நண்பர்களுடன் இருப்பதையும், பள்ளி சுற்றுலாவுக்குச் செல்வதையும் ரசித்ததாகவும் முகமது கூறுகிறார். இந்தப் பள்ளியின் மீது அவனுக்கு அதீத பிரியம் இருந்ததால், பள்ளிக்கு வருவதற்கு இடையூறு விளைவிக்கும் குடும்ப விழாக்களுக்குக் கூட அவனுக்குப் போகப் பிடிக்கவில்லை! அடுத்த வாரத்திற்குள் வேன் பழுது பார்க்கப்படும் என்று அன்வர் எங்களிடம் கூறினார்.
 
 
கடந்த 2007-ம் ஆண்டு சாய்னா மூச்சுத் திணறல் காரணமாக காலமானார். முழங்கால் வலி கடுமையாக அதிகரித்ததால் சைனுதீன் கடந்த இரண்டு மூன்று ஆண்டுகளாக வீட்டிற்குள்ளேயே அடைத்து வைக்கப்பட்டுள்ளார். பிபாத்தும்மா, அவரது கணவர், அவர்களது மகன்கள் நிஷாத் (31), நௌஷாத் (27), மகள்கள் நஃபியா (25), நஜிமா (8) ஆகியோர் சைனுதீன் மற்றும் அயூப் ஆகியோருடன் குடும்ப வீட்டில் தங்கியுள்ளனர். ID இருக்கும் தனது நண்பர்களான அப்துல் ரஹ்மான் மற்றும் ஒரு கால் கொண்ட சைஃபுதீன் ஆகியோருடன் நேரத்தை செலவிட அயூப் விரும்புகிறார். அவர்கள் ஒன்றாக கடற்கரைக்குச் செல்லும்போது, பிபாத்தும்மா அவர்கள் மீது ஒரு கண் வைத்திருக்கிறார்; கடற்கரையை ஒட்டிய வீட்டிலிருந்து அவளால் அவற்றைப் பார்க்க முடியும். அருகிலுள்ள தனது அத்தை (சாய்னாவின் தங்கை) வீட்டைத் தவிர அயூப் தனியாக வெளியே செல்வதில்லை. அவர் தனது அன்றாட நடவடிக்கைகளை சுயாதீனமாக செய்ய முடியும், மேலும் அவரது மீசையை ஷேவ் செய்வதற்கும் ட்ரிம் செய்வதற்கும் மட்டுமே உதவியை நாடுகிறார்.
 
இப்போதெல்லாம் அயூப் வீட்டில் இருப்பதால், அவர் பூண்டு மற்றும் வெங்காயத்தை உரிப்பது, தேங்காய்களை உரிப்பது மற்றும் அவருக்கு பிடித்த பணி - ஆடுகளுக்கு உணவளிப்பது போன்ற வீட்டு வேலைகளில் பிபாத்தும்மாவுக்கு உதவுகிறார். மதிய உணவுக்கு முன் ஒரு குளியல், ஒரு பிற்பகல் தூக்கம் மற்றும் கடற்கரையில் நண்பர்களுடன் ஒரு மாலை அவரது நாளை முடிக்கிறது. இரவு உணவு 8.30 மணிக்கு முடிந்து டிவி பார்க்கலாம்; ரிமோட் கண்ட்ரோலை எப்படிப் பயன்படுத்துவது என்று தெரியாததால், மற்றவர்கள் எந்த நிகழ்ச்சியைப் பார்த்தாலும் அதில் திருப்தியடைகிறார். கடமை தவறாமல் பல் துலக்கிவிட்டு 10 மணிக்கு படுக்கைக்குச் செல்கிறார். உங்களுக்கு பிடித்த உணவு எது என்று நாங்கள் அயூப்பிடம் கேட்டபோது, "நான் எல்லாவற்றையும் சாப்பிடுகிறேன்" என்று அவர் எளிமையாக பதிலளித்தார்.